Webster - Nederland - Port Arthur - Cameron- New Iberia - New Orleans = gereden635 km's

06:30 uur Te gek voor woorden tijdens je vakantie zo vroeg opstaan, maar we willen nu eenmaal een rondreis maken dus dat hebben we er wel voor over.

Ontbijtje, wafel en roasted brood naar binnen laten glijden, koffers er weer in en bye bye Houston tot over 3 weken weer.

Zo lekker rustig nog op de weg en dus wij ons aangepast en lekker rustig oostwaarts. Is dat nu een politieauto achter me, kon het moeilijk onderscheiden, maar dat duurde niet lang, tatu tatu... oh nee dat doen ze hier niet wel hoooooooooooeeeeeeeiiiiiiii, maar dat hoefde niet want zodra hij zijn zwaailichten aan had gezet begreep ik al dat ik de misdadiger moest zijn (ervaring uit voorgaande jaren haha ). Dus maar gelijk een zijstraat ingereden zodat ik als brave burger de wetsdienaar de gelegenheid gaf mij op staande voet in de boeien te slaan. 'May I see your license please?'.

Wij...... verbaasd over ons niet begrepen vergrijp,

Zij ( dat hadden we inmiddels waargenomen),......'Ohhh u weet niet wat u misdaan heeft' - maar dan in het Texaans.

Wij.... verbaasd 'Nee, officer (klonkt goed he) misschien scheelt het.

Zij.....'Ok, wel let me tell you... dit is een schoolzone en u reed dus 10 mijl te hard, u mag hier maar 20 en u reed 30'. Mmmmmm wel heel brutaal van mij hoor, terwijl zij achter mij reed om dat te doen. 'Hmmm officer, u heeft helemaal gelijk, maar sorry gister aangekomen in uw mooie land dus moet nog even wennen'. Zij nu geheel overdonderd door mijn keurig net gedrag, maar ook een beetje teleurgesteld denk ik, want nu had ze geen echte rede om mij in de boeien te slaan, lol, begon nu een praatje, waar komt u vandaan ennuh waar heeft u zo goed Engels leren spreken. Pfft wat een zeikwijf dacht ik bij mijzelf. Ohh dank u maar valt wel mee hoor dat goede. Enfin al met al weer goed weggekomen, ze was ineens geen zeikerd meer, vond haar eigenlijk vreselijk leuk want ze heeft geen prent gegeven, een goed reis Nederlanders en pas op bij de schoolzones. Zweet even afgeveegd en onze weg weer vervolgd.

De tour voerde ons tot onze grote verbazing door een petrochemisch industrie-eel gebied en als een Amerikaan iets doet, doet hij het gelijk goed (groot), er kwam geen einde aan we reden door kilometers Europoort .

Ik zeg dit omdat, je raad het nooit, we een plaatsje tegen kwamen wat NEDERLAND heet.

Het zal niet waar zijn, daar eerst maar eens een Starbucky genomen. Ah daar is het einde in zicht, nu weer een gebied waar geen kip verder woont of komt. En toen na een paar vreselijk hoge bruggen over gereden te zijn.................. industrie. Jaaaa, maar hier ben ik niet voor naar Amerika gereisd, dit is niet zo leuk.

Eindelijk hield het op en reden we langs de kustlijn van de Mexicaanse Golf, op zich een leuke rit, we kwamen veel dorpjes tegen en ja hoor ook nu weer alleen maar huizen op palen.

Dit moeten we toch eens van dichtbij bekijken. Het bleken min of meer dorpjes te zijn voor de Amerikaan, die er eens uit wil en dus een huisje aan de kust koopt of de toerist die daar op het strand wil liggen. Na onze inspectie over de kwaliteit van het strand kwamen we al snel tot de conclusie dat de verdienste van die dorpsbewoners niet rijkelijk kon zijn. Het strand was vies en het water zwart. Weten jullie nog die olieramp. Het leek wel of de zaak nog niet opgeruimd was. Kilometers zwart water en vies strand.

Een Amerikaanse vrouw die we daarover aanspraken vertelde dat het om de uitlaat van Houston ging de olie was al weg zei ze. Tja kan zijn. We kwamen er inmiddels ook achter waarom in dit gebied alle huizen op palen staan voor ................ Ja je raad het goed, water wat mogelijk stijgt daar, maar tja dan zijn ze toch wel de auto kwijt want die rijdt niet op hoge tractorwielen.

En ja als er geen touristen zijn en dus ook weinig verkeer wat moet je dan met je verkeersborden doen ? gewoon toch plaatsen. lol.

We moesten op een gegeven moment met een pont mee om een rivier over te steken. Heel bijzonder moet ik zeggen je rijdt er op en dan moet je rond rijden om dan aan de andere kant er weer af te kunnen. Beetje ongeorganiseerd, maar daar staat dan wel tegenover dat de pont dan weer gratis is en dat is niet omdat wij zielig keken.

Hoe dichter we bij New Orleans kwamen hoe slechter het weer werd en hoe drukker het verkeer werd. Het laatste stuk denk zon 100 km moesten we door een moeras rijden oftewel links en rechts drassig land zonder enig teken van leven, behalve dat ze daar krokodillen hebben. Ik kon op een gegeven moment geen moeras meer zien, ik werd er zelf ook enigszins drassig van. Uiteindelijk kwamen we bij New O aan waar we in de regen bij een temperatuur van zo'n 30 graden in files terecht kwamen, waar ze in Nederland van zouden smullen. Als een Amerikaan iets doet, doet hij het goed dus ook met files lol. Tomtommetje gevraagd of hij ons even anders wilde sturen en zo kwamen we om 8 uur aan bij het hotel in New Orleans.

Tot morgen letters smullende vrienden. Dan New O van dichtbij.

Sorry voor het lange verhaal maar als je veel meemaakt kan je ook veel vertellen.

Mijn special kiss achterlatend slaap lekker.

Meer foto's kunnenjullie vinden via links aan de rechter kant van de blog.