Oxford (Mississipi) - Tupelo (geboorteplaats van Elvis) - Huntsville (Alabama) = gereden: 358 km.

Voor de echte fans kan ik een Jeep zeker aanraden, hij rijdt lekker, is sterk en heeft best een aardig uiterlijk, maar kan me voorstellen dat er mensen zijn die het een butbak vinden. Maar vergeet dan even niet dat een Jeep de beste eeuwigdurend draaiende ruitenwissermotor heeft. Mijn god, ik heb al het water van de Amerika al van mijn voorruit geveegd. En het gaat maar door. Maar goed, genoeg over het weer haha; ik lijk wel een Nederlander.

9 uur bedje uit dus deze keer lang gelegen maar wel lekker, de zaak opgeruimd, afgerekend en toen maar naar IHOP voor een ontbijtje, want in het hotel was het al te laat. We waren niet de enige die dat idee hadden er stond een lijn met mensen te wachten, wij hadden nummer 1042 dus we waren aardig vooraan in de rij, ach ja IHOP doet goede zaken voor breakfast.

'Hello, I am Latoya, your server' - dit is heel gewoon in the States de serveerster stelt zich voor en vertelt dan wat wel en niet mogelijk is en als je dan vragen hebt ...enz.. Ze kwam ons ook vertellen hoeveelste we waren met het bereiden van de maaltijd en we waren derde. Wat een goud systeem, weet je tenminste wanneer je aan de beurt bent. 1 ding was wel jammer ... we verstonden haar niet, kijk weet je Engels is wereldwijd een prima taal maar als een Amerikaan Engels praat dan is dat even andere koek. Maar we kwamen er wel uit want ze begreep dat we anders waren dus ze paste zich aardig aan. Was weer lekker onze Hash Brown en omelet.

Na dit ontbijtje zijn we naar Downtown van Oxford gereden en hebben even gewandeld, het was nl even droog lezers en dan durft Johnny weer de wagen uit.

MMMM lekker een frozen yoghurt bar, weet niet of het in Nederland ook is maar dit is wel erg lekker. Even een mintje en chocolate toetje verorberd en toen maar weer de auto gestart voor de verdere tocht richting Tennessee.

Uiteindelijk kwamen we bij Tupelo, de geboorteplaats van Elvis aan, hier is een ware attractie van gemaakt . Nuchtere Johnny, wat moet ik nou met die vent, er zijn er meer die goed kunnen zingen hoor en die maken toch ook niet van hun wieg een kijkdoos, ik snap dat vaak niet he , die man, had let wel HAD een mooie stem want als hij nu gaat zingen dan gaat het regenen volgens mij. Dus fans geloof me hij is echt dood hoor sorry.

Wat wel leuk is voor mij als scepticus is dat hij niet weet dat ik even stiekem op zijn geboortwieg gepiest heb haha , want daar was ik uiteindelijk voor naar toe gereden.

Ik moest verschrikkelijk dus Ania zei, laten we hier dan even stoppen en heel toevallig was dat de plaats waar Mr Presley uit de gleuf van mom was gekropen met de bedoeling muzikaal de wereld op z'n kop te zetten lol.

Gelukkig het hield weer op met regenen, het begon te stortregenen. We zijn deze keer de Natches Trail Parkway opgereden ( een natuurrijke historische handelsroute van Natches tot Nashville, zo'n kleine 700 km lang ). Hier hadden we al gauw spijt van want om nu kilometers lang alleen maar bomen, gras en een teerweg te zien das minder dus snel er weer vanaf en het echte Amerikaanse landschap weer bewonderd.

Ja, je moet alles geprobeerd hebben toch. Dus minder zicht, even overleg wat doen we, gaan we zo ver mogelijk door of? Dan zijn we wel eerder bij Karel en Cynthia. Ach we zien wel, in het donker rijden vind ik niks, in die regen dan zie je geen moer en onbekend zijn is niet fijn. Dus rijden maar, we hebben toch nog een grote plaats bereikt (Huntsville), waar we ingechekt hebben bij een Econolodge motel. Ja, de naam zegt het al niet zo erg duur dus, voor 50 dollartjes een nachie met 2 dat is dus ongeveer een 35 euro met ontbijt, nou wie doet je wat toch ? De zaak georganiseerd en op naar het diner.

O, de lady bij de receptie wist wel een plekkie. Doen we, kom we gaan, haha 15 km verder. Doen wij dat in Nederland ook als je zo even tussendoor gaat eten ? Soms wel ja maar ik vind het best een stukkie hoor? Gave tent trouwens dat Chedda restaurant. En hier weer hetzelfde op z'n Amerikaans 'Hi' zeggen en dan denken dat wij chinezen zijn lol. Maar ook hier weer een aanpassing van stembanden en hup er kwam duidelijke taal tevoorschijn. Besteld en dan even wachten, niet lang trouwens, maar ondertussen wilde John even Ania plagen. Dit mislukte grandioos in plaats daarvan werd de tafel bank en grond een soort bierzwembad want Johnny had zijn Amerikaans bestelde biertje omgegooid en ja dan verdrink je bijna met die kolossale hoeveelheid.

Alles toch weer goed afgelopen, wij een andere plaats gekregen, John een ander vat bier en zij de zaak opgeruimd.

Slaap lekker en morgen weer vroeg op richting Tennessee.

Ennuh geloof dat de zon gaat schijnen maar kan me ook vergissen.