Een tocht van Huntvillenaar Cleveland = gereden 253 km

Een vergissing is menselijk. Ik heb mij vergist dus een bewijs dat ik mensenlijk ben, er is geen zon verschenen. Ach Amerika doet alles in het groot dus dan ook de douche die wij nog steeds hebben die is dan ook 4000 km lang en 1000 breed. We wilden vroeg vertrekken uit Huntsville maar daar kwam weer niks van terecht. het werd al snel weer 11:00 uur. Maar goed, met goede moed de weg weer op met als doel Chattanooga. Het landschap verandere eindelijk van plat naar heuvelachig en zelfs naar wat hogere bergen.Trouwens volgende week worden we flink gedroogd want we komen dandicht bij de bosbranden in Texas.

Zou je zeggen, daar ga je niet naar toe, nee klopt wel maar onze route is nu eenmaal zo en een flinke Amerikaan die dat zomaar uit ons koppie praat lol.InAmerika zijn de wegen breed zegt men wel eens, maar niet altijd blijkt wel. Een snelweg is een weg waar je snel kan rijden en dat doen de vrachtwagens dan ook ruim. Als je huisje ver van de weg staat kan het wel zijn dat de postbode elk pad op moet rijden dus dan worden de bussen langs de weg geplaatst. Ik reed al gedurende enige tijd achter een vrachtwagen, tot ik plots erg opgewonden raakte, ik zag namelijk een redelijk oude dame op een Marylin Monroe achtige manierhaar rok naar beneden trekken maar dit lukte amper, wat ik dus net nog zag was een mooie grote witte slip die van haar middel halverwege haar dijen rijkte, Ja dat ga je krijgen als je metje bilen richting snelweg in je postbus staat tegluren en er komt een vrachrtwagen op de eerdergenoemde snelheid voobij, dan zie je de bus niet meer maar een rok die over je hoofd waait. Kijk dan kijk dan riep ik opgewonden naar Ania, maar helaas die zag het niet.

Vandaag kwamen we in Chattanooga en dat plaatje was ook slachtoffer, bijkt dat daar gisteren z'n 30 cm water in de straten stond en dan krijg je van alle kanten waarschuwingen, Bewarefor the flood.

Als je veel van je vrouw houdt dan doe je haar een ring cadeauof bloemen, maar nee hier in Chattanooga woonde ooit een man in de 18e eeuw, een soort ontdekker die ontdekte in de aardbodem een gat en kroop daarin maar tot zijn verbazing kon hij blijven kruipen totdat hij een onderaardse waterval ontdekte van meters en meters hoog. Hierover was hij verbaasd en tegelijk verheugd, dit wordt leuk. Als eerste nam hij zijn vrouw (Rubby) mee door de nauwe gaatjes en gangetjes en ook zij was zeer verheugd en daar hij veel van zijn vrouw hield heeft hij die waterval en geen ringgewoon aan haar gegeven en dus heet die nu Rubby Falls.

Het heeft jaren geduurt om de grot tot een begaanbaar geheel te maken en zelfs met een lift die zo'n 500 meter onder de grond zakt. Maar wow mensen wat een pracht en praal daarbinnen in de aardbodem. En gidsen weten het ook wel leuk te brengen. Hoop een video te plaatsen.

Na deze inrukwekkende tour zijn we naar Downtown gereden om de Chattanooga Choo Choo spreek uit als tzjoe tzjoe, te bewonderen. Een 18e eeuws treinstationwat grotendeels in haar normale staat bewaard is gebleven, inclusief de trein wagons. Hier en daar is er wel een aanpassing gedaan.

Er is een hotel en restaurant van gemaakt met hier en daar een winkeltje, waar we natuurlijk in zijn geweest. Hier kwam weer de amerikaanse vriendelijkheid van de gewone mens te voorschijn. Een winkeleigenaresse bergon een gesprek over de gescheidenis en waar we het beste konden eten en natuurlijk kwam onze afkomst ter sprake ze dacht dat we duitsers waren haha, maar dat komt omdat de taal voor hen gelijkluidend is. Na een lang gesprek wat ik hier kort hou natuurlijk zijn we op aanraden van haar ineen klein eettentje ( hoe is het moglelijk, KLEIN) gaan dineren oftwel ons avond prakkie naar binnen laten glijden.

mmm smakelijk eten hoor maar toch weer te groot dus dan maar een doggy back gevraagd (kennen we in Nederland niet echt), een boxwaar dan de rest vanje eten ingeschoven wordt en dan kan je het meenemen.

We zitten inmiddels in Cleveland, nee niet in het noorden maar vlak bij onze eindbestemming in Tennessee, waar mijn jeugdboezemvriend woont, daar blijven we tot zaterdag en dan de terugweg via de noordkant van de staten waar het warm is (een wens van ons).

Voor de goede orde, ik reageer ook nog wel eens op een reaktie van jullie dus vergeet niet de reakties te lezen dan.

Kijk wie leest daar vrienden, kijk wie leest daar ons verhaal, tis een vreemde zeker ....... bedankt Linda dat jij ook meegeniet, erg leuk moet ik zeggen en blijf het doen zou ik zeggen, in ieder geval ben jij wel slimmer dan wij lol. Wij zijn nat en jij bent volgende week gewoon droog bij een temperatuurtje van toch wel een 80 graden op zijn minst. Laat eens wat horen hoe jouw reis verloopt.