De dag van de whisky, Jack Daniels moet bekend zijn onder sommigen van ons toch ? Er zullen best wel whisky liefhebbers onder onze vrienden en kennissen zijn. We waren vroeg op pad gegaan want het was toch altijd nog zo'n 150 km rijden naar het stadje waar Jack ooit is begonnen met het fabriceren van de befaamde Whisky.

Jack heeft in het plaatsje Lynchburg met een bevolkingsdichtheid van 360 inwoners nu, in 1866 een waterbron gevonden wat uit een berg stroomde. Deze berg zit vol met kristallen waardoor het water kristal helder (woordspeling) naar buiten stroomt uitstelend geschikt om bij het distilleren van whisky te gebruiken. Hier is hij zijn fabriekje begonnen.

We werden in een groep onder leiding van een Echte Amerikaan en als ik zeg echte dan praat ik over een Amerikaan die niet alleen de taal uitspreekt als een cowboy naar ook iemand die weet wat Mc Donald en de Burger King verkopen, hij rolde als het ware voor ons uit en zijn woorden rolde eveneens over ons mee, misschien zien jullie het voor je, als hij zegt 'listen folks' dan horen wij die woorden gewoon onderste boven en hoor je zoiets van 'sklof netsil' hij trachtte ons iets wijs te maken over de oude fabriek die trouwens gedeeltelijk nog wel werd gebruikt.

Heden ten dagen gebeurd het distilleren natuurlijk wat sneller en meer geavanceerd. Het verhaal gaat dat Jack tijdens het openen van zijn kluis wat niet lukte een schop tegen die kluis had gegeven en zodoende zijn teen heeft gebroken, hierdoor infecties ontstonden, been geamputeerd infecties doorgezet en uiteindelijk daaraan is overleden. Het geheim van de Whisky is dat er een specifiek proces plaats vindt waardoor de drank een aparte smaak krijgt, Mellowing genoemd.

Er wordt een specifieke houtsoort verbrand tot grove houtskool snippers die in een ton van een paar meter hoog wordt gedaan daarboven lopen leidingen waaruit de whisky dan in de bak met houtskool druppelt na een paar meter daar doorheen te zijn gezakt wat ongeveer 6 maanden duurt komt er een specifiek smaak aan de whisky die dan bekend is als de jack Daniels. Hoeveelheden en manieren werden verzwegen (geheim). Karel zijn hart ging weer open omdat hij niet alleen een liefhebber van deze whisky is maar tja als oud distilleerder en eigenaar van een viltjesfabriek heb je een close connectie met Jack lol.

Het stadje staat bekend om het feit dat er geen alcohol verkocht mag worden. LOL juist daar dus niet. Al met al een interessant kleine fabriek met een hoge afname in dat grote Amerika. Eindelijk iets wat niet gigantisch was.

Na de excursie zijn we het stadje ingegaan, wat niets anders was dan een plein met winkeltjes eeeeen.... Een Harley winkel. John als motorduivel even kijken.

Langs de hoofd weg zaten wat mensen op stoeltjes, er scheen een parade langs te komen, mm even lachen wat moet dat wel zijn dan als je 360 inwoners hebt waarvan de helft misschien niet komt kijken. Maar lezers het was nine eleven memorial day. Dus de parade was eigenlijk niet zo'n vrolijke parade. Toen deze langs kwam met diverse groepen zoals oud strijders, politie, burgers en natuurlijk de brandweer was er bij mij ook een traantje te bespeuren. Het ontroerde mij bij het zien van de groep mensen die duizenden kilometers ver van New York verwijderd zijn een eerbetoon geven aan de nabestaanden. Het was die dag over heel Amerika op alle zenders en in alle plaatjes een moment van herdenking.

Na dit allemaal weer meegemaakt te hebben zijn we onze Jeep weer in gestapt en op terug naar het thuishonk, op dat moment nog Nashville, en daar een restaurant op Broadway opgezocht. Daar een typische Tennessee gerecht gegeten. Uitgetrokken varkens vlees, dan lijkt het draadjes vlees wat je op je bord krijgt, sausje erover en smullen en ja het is smullen opgedirkt met coleslaw en bruine bonen in weer een sausje. Na de maaltijd nog even rondgewandeld, Karaoke aangehoord, soms erg goed en soms zoiets van hellllluuppppp en dan wegrennen.

Verder Broadway verkent en af en toe een kroeg ingedoken, Amerikanen kunnen gek doen, wil je niet weten maar wel leuk gek.

Bedje opgezocht want morgenvroeg moeten we richting Memphis en Karel en Cynthia weer naar hun eigen hutje in Johnson City.

Karel en Cin weer vreselijk bedankt voor jullie opvang, het was erg gezellig en we spreken en zien elkaar zeker in januari weer.

Meer foto's kunnen jullie bekijken via link 13e dag - meer foto's (rechter kant van de blog)