Wow we zijn druk bezig geweest vandaag.

Om 8 uur rechterbeen uit bedje om 5 over acht linker been uit bedje, was even niet makkelijk om op te staan vannacht laat gemaakt, maar we moesten wel want om 11 uur moeten we in the Peabody hotel zijn. Waarom? Wel, je zult het niet geloven maar in dat hotel logeren eenden die om 11 uur met de lift naar beneden komen, om vervolgens over een rode loper naar een vijver te wandelen. (zie de Video onder de TAB bovenin de pagina).

Deze traditie is begonnen in 1932. De eigenaar van het hotel was een verwoed jager en ergens tijdens een borreltje werd de grap toen gemaakt om zijn prooien in het hotel te laten verblijven. Van een grap komt dan weer een serieus gesprek en vervolgens werd een probeerseltje uitgevoerd. De eenden vonden het toen wel prima en bleven vrolijk in zijn vijvertje in het hotel zwemmen. Toen werd het idee geopperd om een eenden trainer in dienst te nemen en deze trainde de eenden zover dat ze met de lift van boven naar beneden kwamen om vervolgens in de vijver te plonsen. Wel jullie zullen begrijpen dat blijft bij de toerist niet ongemerkt het gevolg is dat dit een attractie is geworden die veel mensen trekken en dus was het dringen geblazen bij de rode loper. Een prachtig mooi hotel midden in Memphis met een schitterende hal.

De trainer hield zijn woordje over de geschiedenis en vervolgens werden een paar kinderen betrokken bij de attractie en tot deputy trainers gebombardeerd. De Duck Master ging samen met de kinderen naar boven en haalden de eenden op. En inderdaad de lift deur ging open en daar kwamen de eenden aangerend recht op de vijver af, die ongeveer een kleine 30 meter van de lift verwijderd is. Ik mijn video in de startstand op eendhoogte maar door al het geflits werd de opname een beetje verstoord.

Op naar de gitaarfabriek, die een eindje verder lag in de dezelfde straat. Liefhebbers van gitaren zullen het merk Gibson misschien wel kennen. Een wereld wijde bekendheid heeft dit product schijnbaar verworven want de afname schijnt behoorlijk te zijn. We kregen een duidelijke uitleg en deze keer in het 'engels' van een bekkentrekkende meid, maar eerlijk is eerlijk we konden het goed begrijpen. Van de houten kast tot aan de muzieknoot die eruit moet komen kregen we te zien hoe het ding wordt gemaakt. Probleem deed zich wel voor dat ik weer eens niet mocht filmen. Ik ben toch geen spion zei ik nog, maar dat mocht niet baten, onverbiddelijk moest mijn camera uitgezet worden. Wel de tour was wel interessant, niet dat ik er veel aan heb want de enige noten waar ik mee speel die .........denk denk denk haha. Maar ik kon wel zeggen dat ik helemaal in Amerika een gitaar heb zien maken en das al heel wat.

Toen we nog wat rondkeken in de gitaarwinkel viel mij op dat een man de uitgereikte veiligheidsbril nog op had. Ik kon het niet laten, mmmm, vindt u het hier nog zo onveilig grapte ik, de man reageerde gelijk met oh ja sorry haha moet hem nog even teruggeven. Hierop weer de Amerikaanse openheid en hij begon zijn praatje met dat hij een onderwijzer was geweest en nu oude auto's verzamelde en dat hij in Vancouver woont en dat hij gitaar speelt en dat hij op vakantie was hier. Enfin ik heb het op een gegeven moment afgestopt door te zeggen dat we nog door moesten, maar hij toch nog even snel mij een kaartje gegeven en mij uitgenodigd om naar Vancouver te komen zodat ik in zijn oude MG's kon rijden. Niet verkeerd trouwens, met de bekende belofte dat ik dat zeker eens zou willen namen we afscheid.

Hierna zijn we naar Graceland gereden. Waar ik trouwens weer geen opnames mocht maken. Weet u het nog, vorige week waren we in de geboorteplaats ven HEM, de King voor velen. Tis wat de ene week sta je bij iemand zijn geboorte te kijken en een week later is tie alweer onder de aarde, het even is maar kort toch. Dus genieten is het devies. Mensen, kinderen wat een vlagvertoon is dit zeg. Ok Amerika doet alles in het groot dus dit ook maar tja als je iemand zo ophemelt dan kan het ook de andere kant opslaan hoor, ja sorry fans maar dit is mij te veel. Vorige week had ik het over een kijkwieg en nu zie ik een kijkdoos ter grote van de Mount Everest. Zelf ben ik geen persoontje, die van persoonsverheerlijking hou, omdat daarmee de mede mens die ook prestaties leveren op hun niveau toch een beetje op een zijspoor komen te staan. Deze man heeft zijn sporen verdiend dat is zeker en heeft velen kunnen vermaken met zijn muziek. Maar Michel Jackson kon daarbij ook nog goed dansen. Dolly en de 2 big Partons is een goede zangeres, maar ook leuk om naar te kijken en Lee Towers doet de stem van Elvis na en tenslotte heeft de zangeres zonder naam ook naam gemaakt in de amusementwereld. En deze mensen doen toch ook niet echt de wereld op zijn kop zetten. Ach de woordspelers onder ons kunnen van Elvis een schelvis maken. Maar de enige vis, waar ik dan weer van hou is een lekker scholletje of tonijntje.

Nee, voor mij hoeft het allemaal niet zo die man heeft een rijkdom gehad ongelooflijk en al die mensjes lopen met kwijl uit hun mond zijn bankstel te bekijken en zijn landgoed waar hij met zijn vriendjes in golfkarretjes wedstrijd ritjes maakte. De camera's klikken behoorlijk en als men dan een vuilnisbak ziet dan wordt die vereeuwigd en kan men thuis zeggen kijk eens dit is het afval van een mens van vlees en bloed maar die heb ik vereerd als een god. Nee, laten we het Koning Keizer Admiraal spelletje nu gewoon onder de mensen houden en niet proberen om van een goede zanger die inmiddels op ons neer kijkt een god te maken.

En nog even Fannies, ELVIS IS GEWOON DOOD, sorry maar het is echt zo.

Zo das eruit haha, hou niet zo van opsmuk voor mij is ieder mens gelijk. De avond hebben we weer in de Beale Street doorgebracht, wat is dit schitterend zeg al die mensen die ieder hun eigen gangetje kunnen gaan en ieder op hun eigen manier lol hebben, dat is toch veel beter als zo'n begraven zanger die nu de kraaienmars zingt.

We zijn een aantal jazz groepjes gaan bezoeken in de kroegen en ook weer de vals zingende karaokers bezocht, dit is plezier hoor en de vaak aangeschoten zangers en zangeressen hebben het zeker ook naar hun zin.

Morgen gaan we richting Dallas en kijken we tot hoever we komen en je gelooft het nooit we slaan weer op de vlucht want in Dallas schijn t het gewoon weer 100 graden te worden terwijl het hier in Memphis gaat regenen. O, ja 100 graden is 37 graden celcius ! Te veel? Ja misschien maar het is hier uit te houden.

Lieve vriendjes en vriendinnetjes, morgen gezond weer op.