Een rijdendag vandaag dus eigenlijk niets dan Dikke auto's, brede wegen, redelijk warm weer dus airco aan en saai gaan. Maar er zijn wel wat gebeurtenissen die wij Jullie niet willen onthouden. Allereerst bestaan hier Zombie mos-kie-toos, wat dat zijn welnu Zombies bestaan alleen maar in onze lugubere futuristische fantasiewereld en dus zijn zombies eigenlijk visueel niet waar te nemen. Ania is gestoken vorige week door een monster en we weten niet welke monster het kan zijn geweest, welnu John wordt deze week geheel leeggezogen door eveneens onbekende wezens, we zullen het maar op MUG houden. Amerika doet alles in het groot maar deze mug is zo klein dat hij of zij geheel niet op te merken is, maar ondertussen zich tegoed doet aan Johnny zijn reumahoudende rode goedje wat door zijn lichaam stroomt om hem staande te houden. De betreffende MUG zou eens in Nederland moeten gaan informeren bij zijn familie. De Nederlandse mug waagt zich allang niet meer aan die Johnvloeistof, want als zij dat wel doen dat lopen ze binnen zeer korte tijd met kromme pootjes, dus ergo conclusio, Amerikaanse mug zuig John maar leeg en jullie lopen allemaal binnenkort met reumapootjes rond. Ondertussen loop ik dus met een spuitbus en stiften op zak om enerzijds preventief de huid te beschermen tegen leegloop van mijn bloed en anderzijds, mocht er toch een vergissing plaats vinden dan kan ik preparatief de strijd aangaan met de jeuk die die krengen veroorzaken. Als ik straks in Nederland met een anorexia-achtig lichaam verschijn dan is het niet het eten maar het bloed wat ik in Amerika heb moeten afstaan. Of zou de Amerikaanse bloedbank de muggen op mij hebben afgestuurd om als donor te fungeren.

Het Texaanse landschap is toch wel weer even wat anders als de staten die we tot nu toe gehad hebben, het groene is er een beetje van af want het is hier droog en warm. De graslandjes zijn meer hooilandjes geworden. Maar het is allemaal wel onderhouden. De wegen zijn mooi aangelegd en het is niet rommelig zoals Arkansas. Ook de huizen zijn beter onderhouden. We zijn van Texarkana tot aan Dallas op de autosnelweg gebleven, beetje jammer was dat wel want juist dat dorre en droge geeft zo'n ruige aanblik binnendoor. Maar tja we moesten toch nog zo'n kleine 350 km dus wilden we niet te laat aankomen anders haasten geblazen voor de Baseballwedstrijd. Wat Arkansas doet aan landbouw doet Texas aan veeteelt. We kwamen eindelijk weer koeien tegen, hele velden vol trouwens, maar wat eten die dan? Het gras is niet groen dus dan moet het wel dat dorre gele hooi zijn. Als jullie in Nederland droog vlees opgeschoteld krijgen, is dit gegarandeerd import vanuit Amerika, want droog eten is droog zweten en als je niet kan zweten dan wordt je vlees niet gesmeerd lol. Al met al toch een wetenschappelijk reisje geweest. Vlak land weinig bossen en veel landerijen met geel gras. Dat is Texas tot nu toe. En dan................ ja dan zie je in de verte de schimmen van Dallas verschijnen en dat is moooooooooooooiiiii. Die skyline is echt schitterend.

Een volkomen vlak gebied en dan ineens die torens er bovenuit reizen met op de voorgrond een grote plas water. Ja dit is een plaatje waard. Maar let op John, want het gaat komen hoor. Je bent onbekend en dan blijkt nu ook weer dat onze moderne tijd ons toch verder kan brengen als vroeger. Mensen wat een wegen. De Italiaanse keuken kan niet zoveel spaghetti op 1 dag koken. Alles loopt kris kras door elkaar en weet je het gekke is dat het nog een bedoeling heeft ook want als je de juiste weg volgt kom je gewoon op de plaats waar je wezen moet. De juiste weg, ja hoor, gooi maar in mijn pet als ik die al had. Maar we hadden een oplossing, tommetje weten jullie nog van vorige jaren die was weer meegereist hoor en dit keer was het een juffrouw dus tomminnetje. Die hebben we volgestopt met adressen en dan gaat ze als de brandweer. Kom op tomminnejte we gaan de uitdaging aan. Ja, zij wist het wel maar de wegopbrekers weten vaak niet dat er een stelletje suffe Nederlanders probeert de wegen van Amerika te bewandelen. Over wegopbreking gesproken, dit moet ik toch weer even kwijt. Stel je voor, de grote betonnen blokken die soms geplaatst worden als er een weg opgebroken wordt. Heb je um? Hou vast dan. Nu moeten die blokken 1 rijbaan opschuiven. Hoe doe je dat. Je komt met een kraanwagen en je verplaatst de blokken 1 voor 1 van de ene lijn naar de andere. Best een klus zou je zeggen als het over kilometers gaat. Welnu daar is een dingetje voor uitgevonden en die hebben ze hier in gebruik.

Een groot voertuig wat net zo breed is al 1 rijstrook. Daaronder plaats je een soort glijbaan die zich schuin onder het voertuig bevindt, deze schept als het ware de blokken op en terwijl het voertuig zich in het verkeer bevindt glijden de blokken van de ene kant naar de andre kant onder dit voertuig door. Dus voor het voertuig staan de blokken nog links of rechts en achter het voertuig staan ze dan ineens aan de andere kant. We moesten onszelf af en toe even aanpassen aan de gecompliceerdheid van de wegen, maar we kwamen er. Wat nu als die juffrouw defect raakt ? Ja dan komen we gewoon niet meer thuis. Hotelletje geboekt, omgekleed en hup naar het stadion van de Texas Rangers.

Ja, nu kan ik wel weer gaan vertellen dat het niet normaal is zo groot maar dat wordt afgezaagd want alles is groot op de mug na dan . Dus geloof me wat een stadion en dat alleen maar om met een houtje tegen een balletje aan te slaan. Maar dat laatste schijnt bij de Amerikaan wel erg veel indruk te maken want men gaat daarbij aardig uit het bekende dakje. Moet ook wel zeggen dat het een happening is hoor. Ik ben geen baseball liefhebber maar als je in zo'n stadion zit dan wordt je het vanzelf, we hadden beide zoiets van zooooooooooo wat gaaaaaaaaaaaf is dit .

Wat een enthousiasme en wat een sportiviteit. Nee, politie die was er niet echt. Oh ja toch wel om het verkeer te regelen. Maar de oorlogsuitrusting van die mannen hing nog aan de kapstok en dat terwijl de tegenpartij toch behoorlijk zwaar had tegen de fanatieke Texanen. Het hele gebeuren is iets wat ik niet kan vertellen zoiets moet je zien en meemaken, vandaar dat wij ook zijn gegaan. En nu begrijpen we ook waarom het in Amerika zo populair is en ach ja ook wel een beetje overtrokken maar dat maakt het juist zo leuk. Als in Nederland een doelpunt wordt gescoort dan wordt er wel gejuigd maar is er dan ook vuurwerk boven het stadion? Nee, maar hier wel hoor als een Texaan een homerun maakte dan kwamen de vuurpijlen uit het niets in het iets. Kortom het was een grandioze dag voor ons en voor de Texas Rangers want die hebben ruim gewonnen.

Morgen de Rodeo.

Kus voor de vrouwelijk lezers en een hand voor de mannen. En van Ania andersom natuurlijk.

Vergeet je niet de link aan de klikken voor de foto's (17^e dag - Meer foto's) + video