Dag 14 – Memphis (Elvisje here we come)

Hi folks, its me back again. Een dag van rijden door een afwisselend landschap onder een fel zonnetje. Ja mensen de sun is back in our vacation. Om 8 uur opstaan wassen en inpakken en dan ontbijt, ja ontbijt gebeurde wel, wassen ook maar inpakken mmm te laat, dan eerst maar even eten. 2 jaar geleden moesten we naar de tandarts omdat Ania haar kroon brak, dat heeft wat moeite gekost en pak weg 1000 dollar. Gisteren is Ania gebeten, nee niet door mij maar door een vrouwen liefhebbend beesssie, welk ? weten we niet maar het ziet er niet echt fijn uit, rode vlekken, roden kringen er omheen.

Oh maar das geen probleem want je kan hier in elke grote pharmacy wel een dokter of zoiets vinden die even kan kijken. Op naar CVS (naam pharmacy) daar even aan het loket consultanty gevraagd wat het kon zijn. Een naar denken we dokter (droeg een witte jas dus moet het wel een dokter zijn lol), zei dat er een allergische uitslag mogelijk was van een insekt. Even een steroide spuitje en de zaak is weer ok. Maar dat spuitje konden we alleen maar op een andere locatie halen. Dus wij daar naar toe, mmm gezondheidszorg slecht geregeld in the States? haha. Waarom was het dan zo druk daar, we konden niet direkt geholpen worden helaas. Maar we moesten nog een paar kilometertjes rijden dus dan maar niet geen steroiden in Ania haar lichaam. We hebben fotos gemaakt dus dan maar in nederland naar de dokter en trouwens ze beginnen te verdwijnen dus tja.

Op naar memphis, we zien wel. Het was niet echt druk dus relaxed rijden. Onderweg af en toe even gepauzeerd en de verbazende dingen van dit land bewonderd kom je 2 benzinestations tegen naaste elkaar de 1 een brandstof prijs van 2 dollar 85 voor een gallon en de ander 3 doller 37 voor een gallon. Strange, waar zit dat nu weer in, ach niet interessant verder, wat wel interessant is, is het feit dat de benzine hier per liter dus maar 60 eurocent is. Pfft das lekker rijden. He kijk nou een deukje, zo dan, heeft iemand met zijn portier tegen de huurwagen aan gezeten en dus resultaat deuk. Tja ook hier heb je mensen die wegrijden naar schade aan een ander, we zij benieuwd wat de meneer Avis ervan denkt straks. Maar goed dat zien we dan wel weer. Weer verder gereden. Jezoes wat stinkt het hier, dit is geen menselijke uitlaat lucht, dit is ……………….juist zowat naast ons had iemand een stinkdier (skunk) aangreden. En tja die beesies verdedigen zich, maar hij kon het niet lang volhouden want het diertje zijn geest was al in de hemel denk ik maar hij was wel zijn luchie vergeten mee te nemen. Om ongeveer 7 uur s’avonds kwamen we aan in een toch wel nette stad en tot onze verbazing een rustige stad, weinig verkeer. Snel weer even hotelletje opgezocht en dan eten in Downtown.

Moet zeggen dat Elvis niet veel indruk heeft gemaakt in de moderne tijd, 2 grote span doeken en that was it. ook weinig songs van hem in de stad te horen. Op een paar souvenierszaakjes na was er weinig te merken van zijn verleden. De barretjes die open waren, vergeet niet labour day is seizoeneinde, lieten over het algemeen jazz muziek horen. We zijn een poosje in een karaoke bar geweest en dan merk je wel hoe vrij Amerikanen zijn. Totaal vreemde mensen voor elkaar en als je dan durft te gaan zingen terwijl je niet kan zingen dan heb je lef. Leek een beetje op een 1e ronde van idols, dan denken ook vaak mensen dat ze kunnen zingen. Maar goed met respect. Er was genoeg te zien de eerste avond in Memphis. Dikke , hele dunne, dronken, brutale, mannen met gelakte nagels, 1 man stond zelfs te rechtop midden op straat te slapen en vooral erg open minded mensen rondom ons heen. Ania was even drank halen komt er een vrouw naast me zitten. Ik beetje verlegen wel, mmm sorry maar mijn partner is even wat bestellen. Ohhh niet erg hoor wilde alleen maar even naast je zitten. Oh ok, Ania kwam terug en even later raakte ze in gesprek met haar. Een vrouw uit canada, die was ook op vakantie met haar man en die zat binnen. Het werd al gauw half 12 dus snel terug naar hotel even blogje schrijven en dan op naar de volgende dag, het bezichtigen van de diverse bijzonderheden die Memphis ons gaat geven. Truste en tot morgen.

Dag 13 - Jack Daniels

De dag van de whisky, Jack Daniels moet bekend zijn onder sommigen van ons toch ? Er zullen best wel whisky liefhebbers onder onze vrienden en kennissen zijn. We waren vroeg op pad gegaan want het was toch altijd nog zo'n 150 km rijden naar het stadje waar Jack ooit is begonnen met het fabriceren van de befaamde Whisky.

Jack heeft in het plaatsje Lynchburg met een bevolkingsdichtheid van 360 inwoners nu, in 1866 een waterbron gevonden wat uit een berg stroomde. Deze berg zit vol met kristallen waardoor het water kristal helder (woordspeling) naar buiten stroomt uitstelend geschikt om bij het distilleren van whisky te gebruiken. Hier is hij zijn fabriekje begonnen.

We werden in een groep onder leiding van een Echte Amerikaan en als ik zeg echte dan praat ik over een Amerikaan die niet alleen de taal uitspreekt als een cowboy naar ook iemand die weet wat Mc Donald en de Burger King verkopen, hij rolde als het ware voor ons uit en zijn woorden rolde eveneens over ons mee, misschien zien jullie het voor je, als hij zegt 'listen folks' dan horen wij die woorden gewoon onderste boven en hoor je zoiets van 'sklof netsil' hij trachtte ons iets wijs te maken over de oude fabriek die trouwens gedeeltelijk nog wel werd gebruikt.

Heden ten dagen gebeurd het distilleren natuurlijk wat sneller en meer geavanceerd. Het verhaal gaat dat Jack tijdens het openen van zijn kluis wat niet lukte een schop tegen die kluis had gegeven en zodoende zijn teen heeft gebroken, hierdoor infecties ontstonden, been geamputeerd infecties doorgezet en uiteindelijk daaraan is overleden. Het geheim van de Whisky is dat er een specifiek proces plaats vindt waardoor de drank een aparte smaak krijgt, Mellowing genoemd.

Er wordt een specifieke houtsoort verbrand tot grove houtskool snippers die in een ton van een paar meter hoog wordt gedaan daarboven lopen leidingen waaruit de whisky dan in de bak met houtskool druppelt na een paar meter daar doorheen te zijn gezakt wat ongeveer 6 maanden duurt komt er een specifiek smaak aan de whisky die dan bekend is als de jack Daniels. Hoeveelheden en manieren werden verzwegen (geheim). Karel zijn hart ging weer open omdat hij niet alleen een liefhebber van deze whisky is maar tja als oud distilleerder en eigenaar van een viltjesfabriek heb je een close connectie met Jack lol.

Het stadje staat bekend om het feit dat er geen alcohol verkocht mag worden. LOL juist daar dus niet. Al met al een interessant kleine fabriek met een hoge afname in dat grote Amerika. Eindelijk iets wat niet gigantisch was.

Na de excursie zijn we het stadje ingegaan, wat niets anders was dan een plein met winkeltjes eeeeen.... Een Harley winkel. John als motorduivel even kijken.

Langs de hoofd weg zaten wat mensen op stoeltjes, er scheen een parade langs te komen, mm even lachen wat moet dat wel zijn dan als je 360 inwoners hebt waarvan de helft misschien niet komt kijken. Maar lezers het was nine eleven memorial day. Dus de parade was eigenlijk niet zo'n vrolijke parade. Toen deze langs kwam met diverse groepen zoals oud strijders, politie, burgers en natuurlijk de brandweer was er bij mij ook een traantje te bespeuren. Het ontroerde mij bij het zien van de groep mensen die duizenden kilometers ver van New York verwijderd zijn een eerbetoon geven aan de nabestaanden. Het was die dag over heel Amerika op alle zenders en in alle plaatjes een moment van herdenking.

Na dit allemaal weer meegemaakt te hebben zijn we onze Jeep weer in gestapt en op terug naar het thuishonk, op dat moment nog Nashville, en daar een restaurant op Broadway opgezocht. Daar een typische Tennessee gerecht gegeten. Uitgetrokken varkens vlees, dan lijkt het draadjes vlees wat je op je bord krijgt, sausje erover en smullen en ja het is smullen opgedirkt met coleslaw en bruine bonen in weer een sausje. Na de maaltijd nog even rondgewandeld, Karaoke aangehoord, soms erg goed en soms zoiets van hellllluuppppp en dan wegrennen.

Verder Broadway verkent en af en toe een kroeg ingedoken, Amerikanen kunnen gek doen, wil je niet weten maar wel leuk gek.

Bedje opgezocht want morgenvroeg moeten we richting Memphis en Karel en Cynthia weer naar hun eigen hutje in Johnson City.

Karel en Cin weer vreselijk bedankt voor jullie opvang, het was erg gezellig en we spreken en zien elkaar zeker in januari weer.

Meer foto's kunnen jullie bekijken via link 13e dag - meer foto's (rechter kant van de blog)

Dag 12 - Nashville de Grand Ole Opry

Ik wilde eigenlijk niets schrijven vandaag maar dit moet ik toch echt even kwijt.

De rit naar Nashville verliep voorspoedig, maar ook in Amerika geldt dat als er wegwerkzaamheden zijn het verkeer volkomen vast komt te zitten. Zodoende waren we dus later als gepland. Hotel even opgezocht en toen Downtown in. Zoals vaak het geval is met hotels, zaten we een paar km buiten de echte stad en als je dan komt aanrijden dan is de skyline altijd wel erg mooi om te zien.

Even parkeerplaats opgezocht en toen wandelen over Broadway, een brede weg met verkeer maar met een heel gezellige sfeer, veel kroegen waar nu echt de country en western muziek gedraaid wordt, veel zangers en zangeressen en de muziek klinkt vaak ver buiten de kroeg. Amerikanen hebben echt zoiets van, ik heb lak aan wat anderen van me denken, ik doe wat ik doe, en dus dragen ze vaak de gekste kleding. Hierdoor wordt dan ook een carnavalleske sfeer gekweekt en als je daarvan houdt is het gezellig. Zo zag ik een zwaar gepimpte motor met 2 van die kleine keffertjes (pekinees hondjes heten die geloof ik), met een brilletje op, dreadlocks en de berijder zag er ook al niet uit, maar hij had wel bekijks en daar ging het hem om natuurlijk. Heerlijk zo apart. Even wat gedronken en gegeten, terug hotel in omgekleed en toen op stap de avond in.

Wij hadden in Nederland op internet via een forum een site gevonden die heet Grand Ole Opry, een amusement avond wat tegen spektakel aan zou hangen over de country en wetstern muziek, dit werd zeer aanbevolen op hetforum, dit moet je zien! Welnu zoiets maakt je nieuwsgierig en als je er dan toch bent, dan boeken maar. We hadden Cinthia en Karel uitgenodigd om mee te gaan en zo zijn we met vieren daar naar toe gereden. Grote parkeerplaats,gigantisch gebouw en veel opsmuk, zoals een paar gitaren voor de deur van een metertje of 10 hoog. Veel bussen, enfin het was er vreselijk druk met mensen.

De opvang bestond uit vrouwen en mannen die gekleed waren in klassieke westernkleding. 'Hi folks - de bekende uitspraak - It looks like all the busses are at the same moment here, so follow this line'. Wij met een reactie, maar wij zijn niet met de bus, oh sorry dan moet u even uw kaartjes ophalen.

Zo gezegd zo gedaan. Bij de ingang een domper. Ik werd gecontroleerd op verboden bezit van .....vul maar in en toen kreeg ik te horen u mag geen video maken. Sjit, heb ik dat ding weer voor niks meegesleept, Ania,.... dan doe je het toch stiekem. Ok zal het proberen. Wij naar binnen en de sfeer was best gezellig in de zaal was het flink luidruchtig, zoals we kennen van de spontane Amerikaan.

De plaatsen op gezocht en een vrouw kondigde de start van het programma aan. Gordijn ging open met een gejoel van het publiek. Wat we toen zagen. Een podium met door elkaar rennende mensen, die eigenlijk allemaal iets voor zichzelf deden, zal wel met de show te maken hebben. Een Hostes, blijkt achteraf dat er verschillenden waren die telkens een minuutje of 30 voor hun rekening nemen, kondigde met veel bombarie een artiest aan.

Zijn naam weet ik niet meer maar wel hoe hij eruit zag, Een 10.000 kleurige pakkie aan en de bekende cowboyhoed op, laarzen en een gitaar om zijn nek hangend. Hij begon te praten en toen werden we wakker, want zijn stem bibberde en klonk als een stem die al een paar jaar op deze aardbol aanwezig is, je kent dat wel, je begint met een gehuil bij je geboorte dan krijg je een kindergeluidjes wat langzaam veranderd in een wat zwaarder geluid de jongetjes krijgen dan de baard in de keel, na jaren komt dan een volwassen geluid eruit, maar dan jaar na jaar wordt deze stem schor mompelend en worden woorden overgeslagen.

Welnu deze stem had dit allemaal al gehad en was in de fase van ontbinding. Ook de verpakking van de stem was enigszins kreukelig. Dus wat zagen we, een oude van dagen (mooi he dat Nederlands) die ons probeerde te vermaken met een bibberend ........ Ik keek eens om mij heen en realiseerde me dat we terecht waren gekomen in de een bejaarde reisje. Oud links, oud rechts, oud voor, oud achter, nee niet Ania en Cinthia natuurlijk dat zijn nog jonge godinnen hahahaha was dit even wat, een bejaard western avondje. Niets dan goeds hoor maar tja toch he, dat spektakel bleef uit, want ja zie je el een 90 jarige man rennend en springend over het podium bewegen om mensen te vermaken.

Einde liedjes en toen vielen we weer in de volgend verbazing. Links op het podium stond een soort spreekdesk, daarachter een gewone middelbare man met een echte zware Amerikaanse stem. De monitoren immens groot dat wel natuurlijk, lieten een beeld zien van een logo van een bank. De stem achter de spreekdesk begon nu een riedel over hoe goed die bank wel was en wat allemaal mogelijk was dus, wat dacht je wat een reclameboodschap, we hadden het kunnen weten want op het podium werd gezegd 'We will be richt back after littlecommercial break' en iedereen ging weer door elkaar lopen ook in de zaal.

We realiseerden ons dat we in een rechtstreekse radio-uitzending terecht waren gekomen, een podium vol met mensen die de uitzending moesten verzorgen, ergens op het toneel een persoon die zingt en verder wat publiek vrienden en kennissen van de artiesten. Kortom het was een rommelig zooitje en wij zitten met een paar duizend ouwetjes in de zaal dat te bewonderen. Zo zie je maar internet een mooi medium, maar je wordt in Nederland al bedonderd wat er in andere landen gebeurd haha.

De avond werd verder gevuld met ja toch ook nog wel een jonge zangeres en zelfs de American Idol winnaar was even op toneel.

Er was ook een 90 jarig manneke, bij de ouwetjes schijnbaar wel bekend die als hostes optrad en een mooi pakkie die een paar moppen vertelde, We begrepen niet alles want tja Knauwende Amerikaanse westerntaal is vaak moeilijk te verstaan. Weet je wanneer je echt begrijpt dat je al 90 jaar bent zo vertelde hij, als je jongere vrouw vraagt aan je of je mee gaat naar boven om de liefde te bedrijven en je antwoord moet dan zijn: 'Honey I am sorry, I can not do both'. Hierom werd smakelijk gelachen en ach is ook wel leuk, maar tja wij zijn nog niet zover he.

Enfin al met al ook dit hebben we weer gezien een ervaring rijker in ons leven en tenslotte kan je niet van tevoren zien of weten dat het er op deze manier aan toe gaat. Op internet wordt zoiets aangeboden als een spektakel.

Maar later toen we naar een hotel gingen (Opryland Hotel), heeft het de avond weer goedgemaakt, want het hotel wat we gingen bezoeken was iets unieks. Stel je voor een grote hal zoals het Ajax stadion, vol met tropisch planten oftewel een tropisch woud met watervallen en al en daar dan de kamers midden ingemaakt, dit is niet te beschrijven, zou zeggen bekijk de foto's. Echt weer iets Ameriakaans, inmens groot. Dit wilde ik even kwijt. Tot horens medereizigers.

Kus, groeten aan jullie allen love you.

Dag 10 - helaas geen blog Dag 11 - Een beetje over Amerikaanse regels en naar een outlet.

Gisteren dus dag 10 een gewone dag, dus zoals jullie in Nederland lekker sleur houden niks doen en lachen en kletsen met elkaar, alhoewel mmmm ik toch nog even Ania moest plezieren, neeee, viespeuken niet zo maar.... mannen wat dachten jullie van winkels, lol. Maar op zich niet zo heel erg want winkels in Amerika zijn..... ja erg groot dus genoeg te zien en ik als Apple liefhebber kan hier best mijn hart ophalen.

Over Amerika gesproken, misschien even leuk om wat gewoontes van dit landje te vertellen.

Langs de route hebben we veel graven gezien, dit zijn vaak grasvelden gewoon midden tussen de woningen waar op redelijke afstand van elkaar kunstbloemen worden neergezet op de plaats waar dan de overledene zou moeten liggen. In New Orleans is het anders daar hebben ze wel een begraafplaats met bovengrondse graven. De grasvelden zijn niet afgesloten en kan je van alle kanten benaderen. Ook geen Capel of kerkje is er te zien. Als er een begravenis is dan wordt er vaak een tent neergezet waar dan de begrafenis plaats vindt en de kist wordt ook niet ter aarde besteld, maar gebeurd achteraf.

De vriendelijkheid van de mensen is best groot als je een winkel restaurant of anderszins binnen komt dan wordt je direkt begroet met 'Hi folks! How are you?' Wij Europeanen vinden dat overdreven maar ik moet zeggen, het komt mij best vriendelijk over en het is zeker niet fake. Gisteren parkeerde ik op een parkeerplaats naast een auto waar een jongetje van pak weg 10 jaar in zat en die sprak mij aan:'Sir,I think your car is leaking' Mijn antwoord was daarop dat het de airco was, die condenswater lekte. 'Oh sorry, yes of course. You are right. Wel, have a nice day sir'. Mmm, weet niet hoe met jullie is, maar dit heb ik nog niet eerder meegemaakt , erg beleefd en attent om mij daarop te wijzen toch ?

Als je een restaurant binnen komt dan wordt je ook begroet met 'Hi, how are you?' en dan wordt je begeleid naar een tafeltje toe. Er komt dan binnen 5 minuten een server naar je toe die zichzelf voorstelt en de regels vertelt. De bediening is snel en vriendelijk.

Als je buiten de binnenstad woont dan heb je vaak een postbus langs de weg staan. De postbode komt dan langs en leegt deze bus. Als je iets wilt verzenden, dan stop je dat ook in die bus en het wordt vrolijk voor je verzorgd.Vaak zie je dan een soort vlaggetje op zo'n bus die moet je als hij gevuld is omhoog zetten zodat hij weet dat er wat in zit. Iedereen kan in die bus komen. Ja en nu hoor ik de Nederlanders zeggen dan ................ Nee mensen wees gerust de indruk die wij hebben van de criminalitet is toch ietsje overdreven, er wonen overal ter wereld natuurlijk slechterikken, maar het is echt niet zo dat ze dan ook allemaal in Amerika zo zijn, nee sterker nog je kan hier gewoon je wagen open laten staan zonder dat je bang hoeft te zijn dat deze per definitie gestolen wordt. Ook een postpakketje wordt gewoon voor de deur gezet en een ieder blijft daar gewoon van af.

Verkeersregels.

Voetgangers hebben een voorkeurspositie, als je als voetganger ook maar even de indruk geeft over te willen steken dan zal een auto je altijd voor laten gaan en dan stoppen ze zeker een meter of 5 van je af. Op grote parkeerplaatsen wordt heel voorzichtig gereden. Rechstafslaan mag altijd ook bij rood licht, vermits het kan en veilig gebeurd. Soms wordt aangegeven dat het niet mag. Met dit systeem wordt voorkomen dat er een te lange rij wordt gevormd terwijl de weg gewoon vrij is. Er mag altijd rechts worden ingehaald, dit is natuurlijk wennen want ook vrachtauto's doen dit, zij mogen ook dezelfde snelheid aanhouden als de personenauto's, op zich een goed systeem je houdt je eigen baan zodat er niet onnodig links behoeft te worden gereden terwijl er op de rechterbaan geen verkeer is, je kan gewoon voorbij. Ook de file vorming achter een vrachtwagen blijft uit. Op de binnen wegen geld meestal een snelheid variërend van 20 tot 55 en soms 65 miles. Op de highway een max van 70 (dit is ongeveer 110 km).

Te hard rijden wordt streng gestraft maar moet zeggen rechtvaardig, het is ook niet zo dat je bij een paar km te hard direkt maar gestraft wordt, maar wel bij scholen. Als je een bord tegenkomt met flashlights er bij waarop staat dat er een beperkte snelheid is dan kan het best zijn dat er ook een politieauto staat om je aan te houden als je je niet aan de regel houdt. Ook een stilstaande schoolbus met een flashlight op het dak mag je niet voorbij rijden en ook van de tegenliggende kant niet. Er wordt door de busdriver een stopbord uitgedraaid en dan mag je de bus nergens voorbij. Als een ongeval heeft plaatsgevonden dan moeten de voertuigen direkt van de weg gehaald worden de berm in, afhankelijk van de aard. Er zijn afslagen natuurlijk maar als een weg zich splitst dan is er een soort Y vorming maw je hoeft geen vaart te minderen doordat je een afslag op moet maar je kan met dezelfde snelheid doorrijden zodat ook hier geen file zal ontstaan.

We hebben de middag gevuld om te gaan winkelen in een gigantisch groot outlet winkelcentrum. Hier wordt merkkleding verkocht tegen bodemprijzen zoals NIKE, HILFIGGER en REEBOK enz..

We moesten wel even 150 km rijden naar Servierville waar Dolly Parton geboren is, je weet wel die dame met een paar van heb ik jou daar, maar wat is dat nu voor een afstand als je wilt gaan winkelen lol.

Tijdens de rit er naar toe zag ik een auto die wel erg dicht bovenop een camper reed, denk dat er nog geen meter tussen zat. Wat een paardel.............. dat doe je toch niet zo dicht bij rijden, maar toen we dichterbij kwamen zagen we dat er een stang tussen de camper en de auto zat maw. Hij had zijn boodschappenwagentje maar meegesleept, je ziet dit veel in Amerika.

De outlet was redelijk druk bezocht en de dames konden hun hart ophalen. Karel en ik maar even een biertje gepakt op een terras en toen de dames terugkwamen zijn we naar Pigeon Forge gereden, een plaatje even verderop waar diezelfde Dolly haar show weggeeft. Heel toevallig was er een old timer autoshow aan de gang. Nou ja show, weer Amerikaans, kilometers aan oude auto's we raakten niet uitgekeken en niet alleen wij, er waren nog een paar duizend bezoekers en dat allemaal langs de weg.

Hierdoor ontstond er een lange file van auto's die stapvoets langs al die oldtimers reden. De mensen langs de kant vonden dit een bezienswaardigheid en zaten in rijen op stoeltjes langs de kant te kijken. Al met al een zeer gezellige boel en dat kilometers lang.

Na vele restaurantjes aangedaan te hebben om daar de wc te bevuilen vanwege de flinke plas bier die ik ophad, kwamen wij uiteindelijk bij ons restaurant in Gatlinburg aan, een visrestaurant waar mij een trout vis werd voorgeschoteld, We konden er niet uitkomen wat voor vis het was maar ok ogen dicht en laden maar,,, mmm best wel lekker, dus dat viel wel weer mee.

Bordje leeggegeten en toen weer op weg naar huis een paar dollar lichter vanwege de kleding, niet veel deze keer lol.

Zo dit was het weer we gaan morgen met vieren op weg naar Nashville om de Country and western sfeer te proeven in een show, waarna we afscheid nemen van Karel en Cinthia. Dus waarschijnlijk geen berichtje even. Maar zondag dan kruip ik weer volledig achter de pc.

Dag 9 - Wij hebben het gehaald Johnson City Tennessee

Hi Myron bedankt, kijk even op de reakties.

Hallo lezers, Tennessee, een pracht state, groen, heuvels en bergachtig, strak opgeruimd en mooie wegen, ach denk dat het een kwestie is van onderhoud en daar doetTennessee schijnbaar erg veel aan. Dus voor ons een zalige rit richting Johnson, maar toch.....jullie weten denk ik wel dat Amerika het land is van de extremen, maar wat ik nu weer zag slaat toch echt alles. Zie je dat Ania, helaas zij zat net iets anders te doen. Eindelijk koeien in de wei, die hebben we een lange tijd niet gezien. Maar als een mannetjes koei een vrouwtjes koei wil begroeten door er bovenop te springen dan denk ik dat de mannetjes koei wel goed moet opletten waar en hoe hij springt, of zouden de Amerikaanse koeien een andere ingang gebruiken om kindertjes te maken. Als een stier een koe van voren bespringt en dus ziet en proeft wat normaal gebruikt wordt om te voelen aan de andere kant dan raakt die koe wel in de war denk ik. Alhoewel ik wel haar dikke koeientong zag likken aan haar dikke koeienlippen. Wel ontstond bij ons de discussie of in de dieren wereld de sex ook voor pleasure is of dat het nu echt zo is dat het een dwangmatige handeling is. Mijn mening is dat ook een koe het wel lekker moet vinden anders zou ze toch haar lippen niet aflikken. Zo dat was een hele ervaring alleen jammer dat Ania dit niet meeneemt, je zou het idee krijgen dat ik dit ter plaatse zit te verzinnen maar hand op mijn hart het is echt zo en ook voor mij een hele ervaring. Inmiddels alweer bijna lunchtijd dus snel even een brunchsje bij Subway. Wilt u een wit of een geel gebakken ei ? mmm wat is het verschil, simpel het 1 is eigeel en het ander is het eiwit gebakken. Waarom dan, wit is gezonder !, Ja, ok prima maar als ik dan daarnaast een literbeker Cola krijg dan valt dat gezonde toch weer weg en ook nog eens een refill. Maar goed kwestie van zelfdiscipline. Weer de auto in. Kijk nou, we rijden op de 'LEE' highway. Heb nu wel genoeg van de naam LEE een storm die ons zelfs als straatnaam achtervolgt. En ja hoor alsof de duvel er mee speelt we rijden Johnson City in de eerste straat die we tegenkomen heet 'LEE' way. Niet getreurd mensen het is droog en de zon komt eindelijk door na 2500 km gereden te hebben.

We blijven tot zaterdag bij Karel En Cynthia, dus de story's worden iets korter of zelfs even helemaal niet, maar blijf kijken hoor. Zondag morgen vangen we weer vanuit Nashville de terugweg aan.

Dag 8 - Chattanooga

Een tocht van Huntvillenaar Cleveland = gereden 253 km

Een vergissing is menselijk. Ik heb mij vergist dus een bewijs dat ik mensenlijk ben, er is geen zon verschenen. Ach Amerika doet alles in het groot dus dan ook de douche die wij nog steeds hebben die is dan ook 4000 km lang en 1000 breed. We wilden vroeg vertrekken uit Huntsville maar daar kwam weer niks van terecht. het werd al snel weer 11:00 uur. Maar goed, met goede moed de weg weer op met als doel Chattanooga. Het landschap verandere eindelijk van plat naar heuvelachig en zelfs naar wat hogere bergen.Trouwens volgende week worden we flink gedroogd want we komen dandicht bij de bosbranden in Texas.

Zou je zeggen, daar ga je niet naar toe, nee klopt wel maar onze route is nu eenmaal zo en een flinke Amerikaan die dat zomaar uit ons koppie praat lol.InAmerika zijn de wegen breed zegt men wel eens, maar niet altijd blijkt wel. Een snelweg is een weg waar je snel kan rijden en dat doen de vrachtwagens dan ook ruim. Als je huisje ver van de weg staat kan het wel zijn dat de postbode elk pad op moet rijden dus dan worden de bussen langs de weg geplaatst. Ik reed al gedurende enige tijd achter een vrachtwagen, tot ik plots erg opgewonden raakte, ik zag namelijk een redelijk oude dame op een Marylin Monroe achtige manierhaar rok naar beneden trekken maar dit lukte amper, wat ik dus net nog zag was een mooie grote witte slip die van haar middel halverwege haar dijen rijkte, Ja dat ga je krijgen als je metje bilen richting snelweg in je postbus staat tegluren en er komt een vrachrtwagen op de eerdergenoemde snelheid voobij, dan zie je de bus niet meer maar een rok die over je hoofd waait. Kijk dan kijk dan riep ik opgewonden naar Ania, maar helaas die zag het niet.

Vandaag kwamen we in Chattanooga en dat plaatje was ook slachtoffer, bijkt dat daar gisteren z'n 30 cm water in de straten stond en dan krijg je van alle kanten waarschuwingen, Bewarefor the flood.

Als je veel van je vrouw houdt dan doe je haar een ring cadeauof bloemen, maar nee hier in Chattanooga woonde ooit een man in de 18e eeuw, een soort ontdekker die ontdekte in de aardbodem een gat en kroop daarin maar tot zijn verbazing kon hij blijven kruipen totdat hij een onderaardse waterval ontdekte van meters en meters hoog. Hierover was hij verbaasd en tegelijk verheugd, dit wordt leuk. Als eerste nam hij zijn vrouw (Rubby) mee door de nauwe gaatjes en gangetjes en ook zij was zeer verheugd en daar hij veel van zijn vrouw hield heeft hij die waterval en geen ringgewoon aan haar gegeven en dus heet die nu Rubby Falls.

Het heeft jaren geduurt om de grot tot een begaanbaar geheel te maken en zelfs met een lift die zo'n 500 meter onder de grond zakt. Maar wow mensen wat een pracht en praal daarbinnen in de aardbodem. En gidsen weten het ook wel leuk te brengen. Hoop een video te plaatsen.

Na deze inrukwekkende tour zijn we naar Downtown gereden om de Chattanooga Choo Choo spreek uit als tzjoe tzjoe, te bewonderen. Een 18e eeuws treinstationwat grotendeels in haar normale staat bewaard is gebleven, inclusief de trein wagons. Hier en daar is er wel een aanpassing gedaan.

Er is een hotel en restaurant van gemaakt met hier en daar een winkeltje, waar we natuurlijk in zijn geweest. Hier kwam weer de amerikaanse vriendelijkheid van de gewone mens te voorschijn. Een winkeleigenaresse bergon een gesprek over de gescheidenis en waar we het beste konden eten en natuurlijk kwam onze afkomst ter sprake ze dacht dat we duitsers waren haha, maar dat komt omdat de taal voor hen gelijkluidend is. Na een lang gesprek wat ik hier kort hou natuurlijk zijn we op aanraden van haar ineen klein eettentje ( hoe is het moglelijk, KLEIN) gaan dineren oftwel ons avond prakkie naar binnen laten glijden.

mmm smakelijk eten hoor maar toch weer te groot dus dan maar een doggy back gevraagd (kennen we in Nederland niet echt), een boxwaar dan de rest vanje eten ingeschoven wordt en dan kan je het meenemen.

We zitten inmiddels in Cleveland, nee niet in het noorden maar vlak bij onze eindbestemming in Tennessee, waar mijn jeugdboezemvriend woont, daar blijven we tot zaterdag en dan de terugweg via de noordkant van de staten waar het warm is (een wens van ons).

Voor de goede orde, ik reageer ook nog wel eens op een reaktie van jullie dus vergeet niet de reakties te lezen dan.

Kijk wie leest daar vrienden, kijk wie leest daar ons verhaal, tis een vreemde zeker ....... bedankt Linda dat jij ook meegeniet, erg leuk moet ik zeggen en blijf het doen zou ik zeggen, in ieder geval ben jij wel slimmer dan wij lol. Wij zijn nat en jij bent volgende week gewoon droog bij een temperatuurtje van toch wel een 80 graden op zijn minst. Laat eens wat horen hoe jouw reis verloopt.

Dag 7 - Oxford via Tupelo (geboorteplaats van Elvis) naar Huntsville

Oxford (Mississipi) - Tupelo (geboorteplaats van Elvis) - Huntsville (Alabama) = gereden: 358 km.

Voor de echte fans kan ik een Jeep zeker aanraden, hij rijdt lekker, is sterk en heeft best een aardig uiterlijk, maar kan me voorstellen dat er mensen zijn die het een butbak vinden. Maar vergeet dan even niet dat een Jeep de beste eeuwigdurend draaiende ruitenwissermotor heeft. Mijn god, ik heb al het water van de Amerika al van mijn voorruit geveegd. En het gaat maar door. Maar goed, genoeg over het weer haha; ik lijk wel een Nederlander.

9 uur bedje uit dus deze keer lang gelegen maar wel lekker, de zaak opgeruimd, afgerekend en toen maar naar IHOP voor een ontbijtje, want in het hotel was het al te laat. We waren niet de enige die dat idee hadden er stond een lijn met mensen te wachten, wij hadden nummer 1042 dus we waren aardig vooraan in de rij, ach ja IHOP doet goede zaken voor breakfast.

'Hello, I am Latoya, your server' - dit is heel gewoon in the States de serveerster stelt zich voor en vertelt dan wat wel en niet mogelijk is en als je dan vragen hebt ...enz.. Ze kwam ons ook vertellen hoeveelste we waren met het bereiden van de maaltijd en we waren derde. Wat een goud systeem, weet je tenminste wanneer je aan de beurt bent. 1 ding was wel jammer ... we verstonden haar niet, kijk weet je Engels is wereldwijd een prima taal maar als een Amerikaan Engels praat dan is dat even andere koek. Maar we kwamen er wel uit want ze begreep dat we anders waren dus ze paste zich aardig aan. Was weer lekker onze Hash Brown en omelet.

Na dit ontbijtje zijn we naar Downtown van Oxford gereden en hebben even gewandeld, het was nl even droog lezers en dan durft Johnny weer de wagen uit.

MMMM lekker een frozen yoghurt bar, weet niet of het in Nederland ook is maar dit is wel erg lekker. Even een mintje en chocolate toetje verorberd en toen maar weer de auto gestart voor de verdere tocht richting Tennessee.

Uiteindelijk kwamen we bij Tupelo, de geboorteplaats van Elvis aan, hier is een ware attractie van gemaakt . Nuchtere Johnny, wat moet ik nou met die vent, er zijn er meer die goed kunnen zingen hoor en die maken toch ook niet van hun wieg een kijkdoos, ik snap dat vaak niet he , die man, had let wel HAD een mooie stem want als hij nu gaat zingen dan gaat het regenen volgens mij. Dus fans geloof me hij is echt dood hoor sorry.

Wat wel leuk is voor mij als scepticus is dat hij niet weet dat ik even stiekem op zijn geboortwieg gepiest heb haha , want daar was ik uiteindelijk voor naar toe gereden.

Ik moest verschrikkelijk dus Ania zei, laten we hier dan even stoppen en heel toevallig was dat de plaats waar Mr Presley uit de gleuf van mom was gekropen met de bedoeling muzikaal de wereld op z'n kop te zetten lol.

Gelukkig het hield weer op met regenen, het begon te stortregenen. We zijn deze keer de Natches Trail Parkway opgereden ( een natuurrijke historische handelsroute van Natches tot Nashville, zo'n kleine 700 km lang ). Hier hadden we al gauw spijt van want om nu kilometers lang alleen maar bomen, gras en een teerweg te zien das minder dus snel er weer vanaf en het echte Amerikaanse landschap weer bewonderd.

Ja, je moet alles geprobeerd hebben toch. Dus minder zicht, even overleg wat doen we, gaan we zo ver mogelijk door of? Dan zijn we wel eerder bij Karel en Cynthia. Ach we zien wel, in het donker rijden vind ik niks, in die regen dan zie je geen moer en onbekend zijn is niet fijn. Dus rijden maar, we hebben toch nog een grote plaats bereikt (Huntsville), waar we ingechekt hebben bij een Econolodge motel. Ja, de naam zegt het al niet zo erg duur dus, voor 50 dollartjes een nachie met 2 dat is dus ongeveer een 35 euro met ontbijt, nou wie doet je wat toch ? De zaak georganiseerd en op naar het diner.

O, de lady bij de receptie wist wel een plekkie. Doen we, kom we gaan, haha 15 km verder. Doen wij dat in Nederland ook als je zo even tussendoor gaat eten ? Soms wel ja maar ik vind het best een stukkie hoor? Gave tent trouwens dat Chedda restaurant. En hier weer hetzelfde op z'n Amerikaans 'Hi' zeggen en dan denken dat wij chinezen zijn lol. Maar ook hier weer een aanpassing van stembanden en hup er kwam duidelijke taal tevoorschijn. Besteld en dan even wachten, niet lang trouwens, maar ondertussen wilde John even Ania plagen. Dit mislukte grandioos in plaats daarvan werd de tafel bank en grond een soort bierzwembad want Johnny had zijn Amerikaans bestelde biertje omgegooid en ja dan verdrink je bijna met die kolossale hoeveelheid.

Alles toch weer goed afgelopen, wij een andere plaats gekregen, John een ander vat bier en zij de zaak opgeruimd.

Slaap lekker en morgen weer vroeg op richting Tennessee.

Ennuh geloof dat de zon gaat schijnen maar kan me ook vergissen.

Dag 6 – Jackson - Oxford (universiteitsstad)

Greenwood - Clarksdale - Oxford = gereden 380 km's

Hhheeeellllluuppppp, we worden achtervolgt. We krijgen constant wervelstorm waarschuwingen op de Ipad. Zitten we net lekker gesetteld in Oxford en hup Ipad begint te piepen:

'Local warning. Be aware for flood, havy rain and tornados'.

Lekkere vakantie, het lijkt wel een ren je rot spelletje. Maar goed we hebben zwemkleding bij ons dus wat kan ons gebeuren lol. We vluchten niet meer.

We zijn vanmorgen vrij laat vertrokken naar het noorden richting Memphis door een beetje vreemd gebied, waarvan ik eigenlijk niet het idee had dat dit nog bestond. Waar heb ik het over ? Die Columbus hadden ze echt op moeten sluiten; hij mag dan wel Amerika ontdekt hebben, maar hij heeft niet verteld dat blank en zwart elkaar met de nek blijven aankijken, hij had gewoon de Indianen de leiding moeten geven lol.

Texas, een prima staat, maar zoals jullie zagen op de foto's veel import uit het buitenland. Louisiana, geen slechte staat, maar langzaam steeds meer donkere mensen, de witten worden een beetje overrompeld, maar gelukkig blijven ze naast elkaar staan.

Maar dan Mississippi ! De slavernij is gelukkig afgeschaft maar de plantages bestaan nog steeds en het kontrast tussen rijk en arm is duidelijk aanwezig; de landhuizen met de mooie tuinen staan er nog en als je daar dan omheen kijkt dan zie je de armoede, daar waar de donkere mensen wonen ....verschrikkelijk, wat een zooitje.

Leegstaande gebouwen die al jaren volkomen ingegroeid en verpaupert oprijzen tijdens de rit door de dorpjes, we vielen van de ene verbazing in de andere.

Naast de mooie natuur zoals de Kudzu plant, (de groene killer genaamd die de zuidelijk staten overwoekert maar wel een vreselijk mooi plaatje vormen), is er het schril kontrast van de donkere mens die eigenlijk geen echt werk kan vinden.

Ze wonen heel vaak in afgetakelde caravans of bouwvallige huisjes tussen leegstaande panden of in de middel of nowhere. Nu we die plensbui op ons autootje krijgen de hele weg door, zie je eigenlijk pas de ellende die deze mensen hebben.

Wij als witte mens worden vreselijk aangestaard, je ziet er dan bijna geen blanke rondsporten. Ja, ik heb er nog 2 gezien maar dat was in het hotel voor de spiegel. We voelden de blik in onze rug als we ergens liepen. Zelfs door een inwoner is tegen me gezegd dat het duidelijk was dat we hier niet vandaan kwamen. Zuid Mississippi is niet voor de blanke persoon.

Wat wel erg interessant is dat de katoen plantages er duidelijk nog zijn en tja als de Amerikaan iets doet dan...... wat een velden zijn dat zeg vreselijk groot. Maar het water spoelt wel gewoon door hoor. De leegstand die er is, zal niet door de economie komen; als het al overwoekert is door planten dan praten we over jaren en jaren.

Wat wel opviel is dat al de dorpjes waar we doorheen reden meerder kerken naast elkaar hadden en ik weet zeker dat daar op de zondag gospels worden gezongen. Sommige kerken zijn heel modern en netjes afgewerkt en dan ineens weer een kerk die er niet uitziet. Maar ook daarin kun je geloven dus wat maakt het uit.

Verder viel op dat de mannen wel allemaal een mooie bak van een auto hebben zwaar opgepimpt en verchroomde wielen, ze staan dan vaak met elkaar bij een pompstation met elkaar te bomen. De vrouwen zijn in geen velde of wegen te bekennen, dus echt een mannending.

Een kleine 600 km noordwaarts waar we nu zitten kom je dan een grote stad Oxford tegen. Hier is het geheel opgelost en zien we weer alleen de witten rondlopen en hier en daar een donker mens die bv bij een junkfood house werkt . Oxford is een universiteitsstad en de naam werd midden 19^e eeuw aan dit plaatjes gegeven om een evenbeeld te zijn aan Oxford in Engeland en is dus ook een universiteitsstad, De universiteit wordt hier genoemd Ole Miss. Er lopen dus veel jongeren rond en vaak wordt hier gefeest dus . Naar zeggen spreken we over 20.000 studenten alleen al en dus moeten daar nog bewoners bij worden geteld.

We kregen bij een restaurant Chili's kennis aan een studentje, die daar nu 2 weken werkt en zij vond het heel gaaf dat wij uit Nederland komen ze wilde graag eens naar Nederland toe. Mmm dus ik John weer, misschien iets te vrij maar goed zo istie nu eenmaal, haar uitgenodigd om langs te komen en haar te gidsen. Facebook gegeven uitgewisseld.

Zo lezertjes dat was het weer voor vandaag. Lee haalt ons waarschijnlijk vannacht in en gaat nu voor ons uit richting New York, dus de hele oostkant van Amerika wordt nat lol. En wij ? Ja, wij krijgen weer zon gelukkig. Karel, de jeugd vriend van John belde ook nog even om te zeggen dat als het te gek werd we maar eerder moesten komen, maar tja das wel 1500 km verder dus het wordt dan haasten. Karel goud van je hoor en we verlangen jullie zo snel mogelijk weer te zien dus we zien je zeker snel tegemoet, al moeten we naar je toe zwemmen. Komen doen we.